Massage & SaPa

Dus de massage die ik geboekt had was een Thaise... niet zo hard meende ik... Echter het happy end zat hem hierin dat ik blij was dat het voorbij was. Ik heb knieën/ ellebogen in mijn rug gehad en af en toe had ik het idee dat er iemand over me heenliep.... Maar daarna voelde ik me wel uitstekend! Leek wel of ik 3 cm langer was. Niet dat dat voor de Vietnamezen uitmaakt, zij komen niet verder dan mijn sternum. (voor meer medische educatie:Wiki is you friend) Effect van de massage was weg toen ik met rugzak en al net de laatste traptrede mistte in het hotel om uit te checken. Man wat een klap, gelijk geschrokken personeel erbij en ik had behoorlijk last van mijn linkerenkel. Kon er amper op staan, maar ach ff een snelle zelfscan gedaan en ik vond dat het wel kon. Gelukkig was ik in de mogelijkheid om nog even een uur uit te rusten in de lobby en toen kwam Thuan met helm op de lobby in om mij richting station te supporten, voor mijn reis in de nachttrein naar SaPA. of ik achter hem en zijn motor wilde aanlopen tot de straat waar de taxi stond te wachten.. nou met een rugzak van om en nabij 18 kg op de rug was dat best een opgave met mijn geblesseerde enkel. (so far het zelfmedelijden)

Nachttrein....wat een verschrikking is dat. Dit lag niet aan mijn reisgenoten. Ik zat in een wagon met een perfect Engels sprekend gezin uit Sri Lanka waarvan de man adviseur is voor de overheid vwb gezondheid (tandheelkunde). Hele aardig gast die 4 Heineken bij zich had en icm met mijn Pringles was dit een uitstekende combi om de wereld door te nemen. vrouw en kind lagen bovenin en sliepen direct. Toen ik om half 12 wilde gaan slapen vond mijn Srilankaanse vriend het ook genoeg en gingen zij als regelmatige gebruiker van slaaptreinen pitten..... Tja ik had ook graag willen slapen... een combinatie pijnstillers met alcohol zou toch moeten zorgen voor wat ontspanning, maar helaas. Ik heb alle 20 stops vd trein bewust mogen meemaken en qua comfort is het ook echt geen pretje. Languit liggen is er niet bij dan trap ik de zijkant van de wagon eruit en met een kloppende enkel wil je dat ook niet. Maar goed, gelukkig kwam de trein tot stilstand om 5:15 en werden we geacht om binnen een kwartier buiten te staan, alwaar mijn gids met bordje Jan Amtsja klaar stond om mij verder te transporteren naar SaPa. (snel nog even afscheid genomen van mijn Srilankaanse vriend, die mij binnenkort wat info mailt over Sri Lanka want hij wil graag dat ik daar mijn volgende vakantie ga plannen en dan bij hem langskom).

SaPa, idyllisch hotel met een prachtig uitzicht... beetje jammer dat ik na een rit van 3 kwartier bergop niet direct mijn kamer in kon om maar eens wat bij te slapen, want ik stond echt te draaien op mijn benen. Om een uur of half 9 kon ik mijn kamer betrekken en bijslapen. Heerlijk. S'avonds maar even de stad ingegaan. Ik had nog niet erg trek dus fles water en blikje Jus gekocht om de avond verder door te komen en ik lekker Ajax op tv kon kijken, hoe tof. (winterkampioen)

Next morning heerlijk uitgerust opgestaan en klaar voor hike met May die om 10 over 9 al op mij zat te wachten in de lobby. De bedoeling was dat we al lopend naar haar bergdorp zouden lopen, Ta Phin Village. Hier leven een 6-tal culturen naast elkaar en veel van deze mensen leven nog van spullen die ze zelf maken zoals weven. Maar goed na een 20 meter kreeg ik het idee dat ik gevolgd werd en dat klopte. Een vrouw in klederdracht zat voor de rest van de klim blijkbaar aan mij verbonden. May wist te vertellen dat deze vrouw al jarenlang weduwe is en dat haar enig bron van inkomsten het verkopen van shawls tassen kettingen kussenslopen aan de toeristen is en dat zij anders geen geld heeft. Mimi is haar naam en begint vanaf het begin met mij mee te lopen zodat zij wat aan mij kan verkopen voordat ze straks in de dorpen door anderen wordt afgetroefd. Check!

De hike (trekking) was best link mag ik wel zeggen... het was prachtig weer, maar de route was glibberig door eerdere regenval en af en toe moest ik met die brakke enkel van mij behoorlijk uitdagingen overwinnen... over 2 bamboetakken lopen van 2 meter lengte met een diepte van 5 meter onder je  is niet echt tof. Helemaal wanneer May zegt dat ik de brug niet moet stuk maken... Goeie humor... NOT! 😳. Zij lopen erover met losse handen er was ook geen reling dus ik moest af en toe het handje van May vasthouden😏. Voordeel van zo'n privégids is dat je wel heel erg veel te weten komt over de gebruiken etc., maar ook over de persoonlijke omstandigheden en ik heb begrepen dat je je rijkdom kan afmeten aan de hoeveelheid waterbuffels (buffalo) die je hebt. May is getrouwd op der 17e en heeft 2 kinderen van 6 & 8 en haar man werkt op het land beter gezegd op het rijstveld. We lopen dus langs de rijstvelden en soms er doorheen om naar haar dorp te gaan het is werkelijk adembenemend mooi. Kleur is wel wat minder dan in september/oktober omdat dan alles in bloei staat maar nu zijn de kleuren nog wel gaaf. Check de foto's! Over die waterbuffel gesproken...als ik bijv. val en iets breek dan schijnt dat dier opgeroepen te worden om mij af te voeren. Echter, de buffalo van May is nogal kieskeurig en het schijnt dat die enigszins discrimineert vwb blanke mensen.... Dat gaat hem dus niet worden, goed oppassen dus is het motto! Overigens kon May ook niet met dat beest omgaan en daarom is ze gids geworden.

Ta Phin Village, daar aangekomen gaan we lunchen en krijg ik voordat ik mag eten een horde vrouwen over me heen... allemaal wilden ze dat ik wat van hun ging kopen, maar heb alleen wat gekocht van Mimi in eerste instantie. Toen kwamen er 6 kinderen om armbandjes te verkopen, maar ik had geleerd dat je van hun niks moet kopen omdat ze anders niet naar school gaan. Het hielp ook door tegen die kinderen te zeggen dat ik "teacher" was, toen waren ze zo weg. Na het eten (veel teveel, groot lichaam is blijkbaar heel veel eten brengen, check foto) gingen we alle 6 culturele plaatsjes doorlopen en was Mimi ineens weg en hingen er 2 anderen vrouwen aan mijn "spreekwoordelijke" kont. Aan het eind vd trip heb ik nog wat kleine dingen van hun gekocht. Als laatste kreeg ik van May een eigengemaakte kussenhoes voor op de bank voor mijn verjaardag. Kijk dat is nou tof! Daarna met de auto terug naar SaPa gereden wat ook nog een beste uitdaging was want de weg was gewoon zoals je hier verwacht, gaten, zand en soms ontbreken er stukken zodat je over bamboetakken moet rijden. SaPa by night gedaan en terwijl ik dit tik, breekt de zon weer door en denk ik dat ik de berg via kabelbaan nog ff ga doen en daarna om 15:00 terug ga naar station Lao Cai waar de nachtbus wacht om mij weer naar Hanoi te brengen.

Allemaal alvast fijne kerst en bedankt voor jullie reacties zover☺️👍.